فصل نارنجی

از متن کتاب

-نمی خواستم ناراحتت کنم .کجا میری؟
-می رم دوش بگیرم
نیم خیز می شود:( این موقع شب؟)
عادت کرده ام وقتی میان فضا و هپروتِ بی انتهای اتهام غوطه ورم دوش بگیرم؛ یک عادت بیمارگونه.
نگاهش می کنم. چشمانم مثل دو گلولۀ روشن تمام صورتش را روشن کرده اند و تمام زوایای ذهن و روحش برایم عیان است؛ من مجرمم ! من مسببم! پس میان دل و عقلش قضاوتم کرد که امشب را تنها بمانم و تنها بزم موفقیتم را جشن بگیرم...من محکومم ..نگاهش داد می زند که این قصه تمام نمی شود. تولد این طفل، زخم عمیق تری بر پیکره این قصه نشانده است و بوی تعفنش تا این سمت مرزها آمده است.
به محرم تنهایی هایم زل می زنم اما لبهایم چفت نمی شوند تا کلامی بگویم. نمی دانم چه چیز شده است اما آنهمه شادی که زیر پوستم جوانه زده بود حالا مثل براده های شیشه تمام تنم را می سوزاند.
-بخواب

دانلود